Als je het begrijpt weet je wat te doen of te laten

Als ik dementerende ouderen in het verpleeghuis bezoek gaat het niet altijd om het inhoudelijke van een gesprek. Het komt meer aan op mijn respectvolle houding, hoe ik de lacunes in vermogens en geheugen niet storend laat zijn, maar vanzelfsprekend in de conversatie weg laat vallen. Hoe mensen een gevoel te geven een waardevolle interactie te hebben met een medemens.
In rust, in aandacht, in liefdevolle aanwezigheid.
En ja, de volgende keer weet iemand mijn naam niet, niet wat ik kom doen, en wat we hadden besproken, maar wat blijft hangen is onze vertrouwdheid. Het voelt goed. Dat vind ik al heel wat!